First day of safari

Hey allemaal,
Zoals hieronder gezegd, konden we helaas geen internetverbinding maken in de bushbush! Nu (16 januari 19.30u) kunnen we alsnog de blog uploaden.
Op dit moment (14 januari 19.10u @Ngutini Lodges) typt Anne de blog.. Helaas zonder internetverbinding, we hopen deze zo snel mogelijk te kunnen uploaden!
Hoe kon het ook anders dan de laatste nacht van prinsesje en Anne af te sluiten zonder een waardig afscheid te hebben van hun huisdieren. Jaaa, prinses heeft een hagedis gedood. Per ongeluk overigens, maar goed.
Vanochtend hebben we voor de laatste x ontbeten @Kerstin appartments samen met Gerben en Lucy. Iedereen nog een beetje moe van de dag ervoor. De koffers werden gecheckt, alles bij ons? Koffers verplaatst naar onze 2 busjes voor de safari met onze chauffeurs Frencis en Nelson. De indeling was als volgt: Boyzz en Girlzz. Erg gezellig hoor, meiden en jongens gaan toch niet samen in een busje op safari, zo is gebleken ;) Waren we toch bijna de broek van Jan vergeten mee te nemen, die hij door prinsesje liet wassen.
In Mtwapa moesten we nog even tanken. Daar kwam een oude bekende langs, tenminste dat zei hij: ‘Do you remember me?’. Ehm…yes?! ‘Do you remember me yeah?’ Yeeees, tuurlijk alsof we iedereen hier meteen herkennen haha..
De weg richting de safari was weer erg mooi. Je wordt letterlijk gegooid in gebieden van verschillen tussen arm en rijk, zij leven gewoon letterlijk naast elkaar. Ook hebben we lang gereden over Mombasa/Nairobi highway road. Mooie weg, overigens ook de enige weg waarbij wij vangrails hebben gezien deze twee weken, maar de mensen lopen nog steeds langs de snelweg hoor :). Het blijft Kenia haha..
Na 3,5 uur stopten we bij een souvenirwinkeltje. Prijzen stijgen meteen omhoog, maar wel gezellig gehad! Hierna moesten we terug het busje in voor nog ongeveer 40 minuutjes rijden om het echte safarigebied binnen te rijden. Frencis zou ons, de meiden, wakker maken wanneer we toevallig allemaal zouden slapen, gelukkig was dit niet het geval! Na 2 minuten kwam bij de meiden de vraag: ‘Jezus, nog steeds niks gezien.’ Het is hier gewoon letterlijk zoeken, gewoon het tegenovergestelde van een dierentuin. Je moet hopen dat je iets ziet, en echt goed opletten. Binnen niet al te lange tijd zagen we een aantal giraffes. Niet iedereen zag dit meteen, waarop prinsesje antwoordde: ‘Jaaa, bij die boom’. Maud: ‘Dit gebied bestaat uit alleen maar bomen en zand!’.. Ja dit bracht ons niet veel verder, maar uiteindelijk wel gevonden! Prinsesje werd meteen gekroond tot onze dierenspotter. Ze vindt ze serieus overal tussen. Nienke vroeg zich ondertussen wel af waar de koeien waren.. ja we zijn niet in Nederland hé Nienke. De olifanten kwamen we ook al snel tegen. Langzamerhand kwamen de lodges in beeld! Waaauw, de buitenkant alleen al zag er geweldig uit! Bij aankomst werden onze koffers naar binnen gebracht. Huh? Wat is dit nou? Na 11 dagen werken, tillen en alles zelf doen, was dit wel even vreemd. Bij binnenkomst kregen we handdoekjes aangeboden en meteen een lekker sapje. Wat ìs dit voor luxe? We keken onze ogen uit: alles superstrak, gèweldig uitzicht, aardige mensen en bovendien zo mooi! Dit waren we niet meer gewend. Geen takken, planten of stenen die de weg blokkeren, nee alles mooi, ruim en schoon! Het appartement was hartstikke leuk, maar zo’n omslag om dan in één keer hier te arriveren. We werden ingecheckt als one big family. Tuurlijk allemaal broertjes en zusjes van elkaar, en Janno als onze papa’s?!
Nadat de koffers waren neergezet in onze kamers werd dit onze tweede shock. Wat is die kamer mooi groot. En het uitzicht… We kijken uit op een waterplas op nog geen 15 meter afstand waar telkens wel dieren te vinden zijn, heel veel olifanten, maar ook andere dieren…..
Ook heerlijke bedden en een supermooie badkamer! Het is vooral weer vreemd om twee schakelaren te moeten gebruiken bij de douche om de temperatuur te regelen. Dat was wel een voordeel in het appartement in Mtwapa. Gewoon aan de knop draaien en je hebt water. Geen moeilijk gedoe ;)
Hierna gingen we meteen lunchen. Een heel buffet, lopend overigens. Super lekker gegeten. Nu hadden we even vrije tijd en daarna om 16.00u meteen op safari. Al snel vonden de zebra’s. Waarop, hoe kan het ook anders, Maud zegt: ‘Oeeeh, daar kun je een leuke tas van maken.’ Juist Maud…. Onderweg veel verschillende dieren gezien. De olifanten kwamen regelmatig langs, zelfs bijna door één opgejaagd. We hebben leeuwen gezien, 2 vrouwtjes met hun jongen. Zij werden opgejaagd door de olifanten. We stonden stil met het busje en waren zo gefocust op het gebeuren dat we de olifant achter ons niet zo snel zagen aankomen. Die had haast, en aangezien Maud en Nienke OP het busje zaten, doken ze toch heel snel weer het busje in. Best scary zo’n olifant die eraan komt rennen. De jongens vonden het natuurlijk hilarisch..
We hebben nog struisvogels gezien, maffe beesten als ze rennen hoor. Ze hebben een beetje weg van de Masaï dans wanneer ze rennen. Jaaa, die filmpjes zullen jullie thuis nog zien, dan snap je wat we bedoelen! Onderweg hebben nog een aantal die OP het busje zaten hun hoofd gestoten tegen een aantal takken (Tido, Niels, Maud, Nienke).
Bij terugkomst werd er snel gedoucht, heeeerlijk op zo’n ruime badkamer waar alles glimt en shined. Klinkt heel verwend natuurlijk… maar het was ook heel vreemd tegelijkertijd. Het drukt je meteen op de feiten en wat voor geluk wij eigenlijk hebben dat we dit mogen meemaken! En dan spreek ik namens de hele groep.
Na het douchen van Nienke moest ze wat kleren aan, logisch toch? Deze kleren waren alleen nat uit de koffer gekomen en had ze daarom netjes over het balkon verspreid. Niet denkend aan de wind of zo, dus in een handdoekje uit de douche naar het balkon. Maar waar zijn haar kleren? Jaa precies, onder het balkon tussen de struiken. Daar kwam gelukkig onze reddende engel Tido weer aan. Met een zaklamp dook hij de bosjes in opzoek naar Nienkes kleren. Nog een leuke actie.. Nienke denkt niet dat daar beesten in kunnen zitten dus verspreidt ze netjes over haar bed heen. En ja hoor, daar kwam de eerste spin al aan. Alsof prinsesje en Anne nog niet genoeg huisdieren hebben gehad.
De haren werden geföhnd. En ja hoor, een iets te modern apparaat. De oplader viel namelijk uit elkaar. Dat moeten we morgen maar even melden :)
Om 19.30u gingen we dineren. Bleek dus dat wij 10 van de 17 gasten waren. Vanmiddag was het heel erg druk, maar deze mensen vertrokken allemaal naar de safari lodges, waar wij morgen ook naartoe zullen gaan. We kunnen ons geluk niet op. Er is een zwembad bij de lodges waar wij morgen zullen verblijven!
Een heerlijk voorgerecht: tomatensoep. Verder net zoals vanmiddag weer een lopend buffet.

Tijdens het typen van deze blog ben ik een aantal keer verplaatst. Van het zitten onder de lodges naar de kamer. Er vielen iets te veel kevers naar beneden… geen fijn gevoel!
Dikkekusss
x Anne namens de Keniagroep en tot over een paar daagjes!